Konie to bardzo inteligentne, wrażliwe i dostojne zwierzęta posiadające wielu miłośników. Ich pielęgnacja jest bardzo wymagająca. Właściwe odżywianie, nawadnianie, kąpiele, opieka weterynarza, kowala czy czesanie i masaże są kluczowe dla zachowania witalności i pięknego wyglądu. Sama pielęgnacja jednak nie wystarczy, aby konie cieszyły się pełnym zdrowiem. Niezbędny jest odpowiedni ruch, przebywanie na świeżym powietrzu oraz socjalizacja z innymi przedstawicielami tego gatunku. By zrealizować ich potrzeby, w bliskim sąsiedztwie stajni tworzone są padoki, wybiegi oraz karuzele. Podczas ruchu końskie stawy oraz ścięgna są narażone na kontuzje i urazy. Jako, że w przeważającej części, zwierzęta te hodowane są dla sportu i rekreacji, niezaprzeczalnym faktem staje się stworzenie dla nich bezpiecznych warunków zapewniających odpowiednią dawkę treningów bez uszczerbku na ich zdrowiu.

Aby zapewnić maksymalny komfort, należy przyjrzeć się bliżej podłożu, po którym stąpają końskie kopyta. Innymi słowy – jak przygotować teren, aby zniwelować ryzyko obrażeń i zminimalizować wstrząsy.

• 

• 

• 

W zależności od przeznaczenia i przewidywanego ruchu, na terenie po którym poruszają się konie wymagana jest dostosowana do potrzeb odpowiednia twardość podłoża. Istotne jest, żeby kopyta miały możliwość szybkiego zrywu do galopu (bez poślizgu), a także, żeby zbytnio nie grzęzły w podłożu.

Jak wykonać podłoże, które doskonale zamortyzuje wstrząsy? Rozwiązaniem jest zastosowanie kratek geoSYSTEM jako jednej z górnych warstw terenu. Jak zatem wykonać nawierzchnię od podstaw?

Na początek kwestia podbudowy – czy wykonać ją nad poziomem gruntu czy na równi? Ta decyzja może być uwarunkowana czynnikiem wizualnym lub praktycznym. Jeśli zależy nam, aby wzmocniony teren doskonale wpisywał się w otaczający krajobraz, zaleca się wybranie ziemi na głębokość podbudowy i wykonanie nawierzchni na równi z gruntem. Ten wybór wiąże się pracami ziemnymi i użyciem koparki. Drugim wariantem jest nadbudowa – czyli wykonanie nawierzchni nad poziomem gruntu. Nie jest wymagane wówczas operowanie specjalistycznym sprzętem, prace można wykonać samodzielnie. To rozwiązanie przynosi korzyść w postaci doskonałych walorów drenażowych.

Jeśli decyzja już zapadła, należy przygotować grunt rodzimy – niezależnie czy budować będziemy nad czy na równi z poziomem gruntu, należy wyrównać podłoże zachowując 1,5-3% nachylenia terenu. Jeśli podłoże jest gliniaste, podbudowę należy pogłębić o 20 cm. Kolejnym etapem jest rozłożenie geowłókniny jako warstwy separacyjnej, szczególnie zalecanej w przypadku wcześniej wspomnianej gliny. Rekomendujemy zastosowanie geowłókniny o masie powierzchniowej powyżej 100 g/mkw (np. DuPont Typar SF49) – warstwy nie będą się ze sobą mieszać, a cała podbudowa zyska dodatkową stabilizację. Przenoszenie obciążeń jest zadaniem kolejnej warstwy – nośnej. Wykonuje się ją z tłucznia frakcji 5-32 mm lub 32-63 mm. Zalecamy, aby rozłożyć kruszywo na grubość 30 cm, zapewni to doskonałe warunki drenażowe, dzięki czemu na powierzchni nie będą tworzyły się kałuże, a woda opadowa wsiąknie w głębsze warstwy. Na tym etapie możliwa jest redukcja spadku terenu do 1-1,5%. Niezbędne jest zagęszczenie walcem ogrodowym lub wibratorem powierzchniowym. Kolejnym etapem jest rozłożenie około 5 cm żwiru lub grysu jako warstwy wyrównującej. Nadszedł czas na kluczowy element przygotowania nawierzchni – ułożenie kratek geoSYSTEM. Zaleca się modele: G4 | G40 | F40 | S60 lub G4 max. Montaż rozpoczyna się od narożnika, dokładając kratki zgodnie z kierunkiem wyznaczonym przez zaczepy, które w razie potrzeby można dobić młotkiem lub po prostu nogą. Aby zachować wyznaczony kształt i rozmiar, kratki łatwo daje się przycinać za pomocą piły lub szlifierki kątowej. Ważne jest zachowanie dylatacji między kratkami a innymi powierzchniami, z którymi mogłyby się stykać (np. słupki, krawężniki), gdyż tworzywo użyte do produkcji pod wpływem wysokich temperatur rozszerza się.

Kratki wypełnia się w zależności od przeznaczenia:

Dla zobrazowania poniżej schemat przekroju warstw:

Niebagatelne znaczenie ma to, co znajdzie się powyżej kratki – na warstwie wierzchniej. Tutaj również w zależności od przeznaczenia nawierzchni wyróżnia się dwa typy wypełnienia:

Warstwa wierzchnia zapewnia właściwą elastyczność, chroniąc stawy, ścięgna i mięśnie koni. Pomaga dłużej utrzymać wilgotność podłoża ograniczając pylenie.